-ism that can’t elucidate

Pluralism, dualism
Monism or whatever

Egoism, altruism
Individualism or whatever

Capitalism, Socialism
Fabianism or whatever

Communism, Nazism
Fascism or whatever

Nationalism, patriotism
Chauvinism or whatever

Feminism, Masculism
Sexism or whatever

Materialism, humanism
Animalism or whatever

Radicalism, extremism
Fanaticism or whatever

Sensationalism, Heroism,
Cowardism or whatever

Modernism, liberalism
Conservatism or whatever

Nepotism, favoritism
Cronyism or whatever

The endless -ism
Bugging and nagging
Reluctantly hugging and cuddling.

ေခါင္းစဥ္မဲ့

မေသာက္လည္းမူး
ေသာက္လည္းမူးလို႔
မထူးသမို႔
ေသာက္ရင္းမူးအုံးမည္။

မေပ်ာ္လည္း ၿပဳံး
ေပ်ာ္လည္း ၿပဳံးမို႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္မေပ်ာ္ေပ်ာ္
ၿပဳံးအုံးမည္။

မႏွင္လည္းခက္
ႏွင္လည္း ခက္သမို႔
ခက္ခက္နဲ႔ပဲ
ႏွင္အုံးမည္။

(ေရးခ်င္ရာ ေရးသမို႔ ေတြးခ်င္ရာေတြးႏိုင္သည္။)

way back home

Whirled wind
Broken umbrella
Gotten wet
Soaked in rain
Dark road
Unlit posts
Sweated soul
Deserted route
That’s the way back to my refuge.

ေလကတိုး
ထီးက က်ိဳး
မိုးက စို
ေရက ရႊဲ
လမ္းကေမွာင္
မီးက မဲ့
ေခၽြးက ျပန္
လူက ျပတ္
ငါ့ရဲ႕ အိမ္အျပန္လမ္းထက္။

Ego and me

He and me
Inseparable
The older I am
The bolder he is
I can’t stop
Cultivating,
Plowing,
Fertilizing
And nurturing him
He is killing me
So long as I can’t kill him.

In a shared evil

Whose is the greater blame in a shared evil?
She who sins for pay, or he who pays for sin?
(Sor Juana Inés de la Cruz, seventeenth century, Mexico)

http://www.myanmar.mmtimes.com/2010/news/461/news01.html

ဆရာ ဒီစာေတြ ဖတ္ရတာ ရင္ထဲေအာင့္လွတယ္။

http://www.myanmar.mmtimes.com/2010/news/461/news06.html

http://www.myanmar.mmtimes.com/2010/news/461/news01.html

http://www.myanmar.mmtimes.com/2010/news/461/news02.html

အသုံးျပတ္တတ္တဲ့ ငါ့အတြက္ စာအုပ္ပုံၾကားညွပ္ သိမ္းထားတဲ့ ပိုက္ဆံထုပ္ေလးထုတ္ေပး တတ္တဲ့ ငါ့ဆရာ။
အဖိုးမတန္တဲ့ ပု၀ါပိုင္းေလး ေပးတာေတာင္ ၀မ္းသာအားရ အေလးးထား သုံးျပခဲ့တဲ့ ငါ့ဆရာ။
ညစာထမင္းခ်ိဳင့္ကို ဆာေလာင္ေနတဲ့ ငါ့အတြက္ ခ်န္ထားေပးတတ္တဲ့ ငါ့ဆရာ။
ငါရွိတဲ့ညေတြ အဆဲေခၽြတာ အေနျခိဳးျခံေပးခဲ့တဲ့ ငါ့ဆရာ။
ညဦးယံမွာ အေမ လို႔ ေယာင္ရမ္း တမ္းတ တတ္ခဲ့တဲ့ငါ့ဆရာ။
တေရးအႏိုး အိမ္မျပန္ရေသးတဲ့ငါ့ကို ေတြ႔ရင္ ျပန္ေတာ့ ညဥ့္နက္ၿပီ သမီး လို႔ ႏွင္တတ္တဲ့ ငါ့ဆရာ။
ပ်င္းေလတိုင္း ပတၱလားကို ထင္သလို တီးတတ္တဲ့ ငါ့ကို ဒိုေရမီဖာ..သံစဥ္ထြက္ ေအာင္ တီးျပသင္ျပေပးခဲ့တဲ့ ငါ့ဆရာ။
စာဖတ္ပ်င္းေလတဲ့ ငါ့ကို စာေတြခ်စ္ေလတဲ့ ဆရာက ကဗ်ာေတြေရးေပးလို႔ စာေတြ ဖတ္ေစခဲ့ တယ္။
လူေျခတိတ္ဆိတ္တဲ့ရုံးခန္းနဲ႔ ညတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဆရာ့ေၾကာင့္ ငါ့စိတ္ကို လုံၿခဳံ ေႏြးေထြးေစခဲ့ တယ္။
ဒါေတြကို ငါဘယ္တုန္းကမွ ထုတ္မေျပာမိခဲ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္မ်ား မေျပာျဖစ္ခဲ့ရတာလဲ။
(တာ၀န္မေက်သူဟာ ပိုၿပီး ေနာင္တ ရတတ္စၿမဲပါ ဆရာ။)

My Ongoing Thesis

Review Literature
Frame Theory
No Hypocrite. Just Hypothesis
Develop Models
Have Method
Not Regret but Regress.

Stata and Paper
Playing the software game called Stata
Necessarily putting the data
Regressing the growth with corruption and media
Checking the results and their behaviors
Yet hard to interpret their manners
Discrepancy in what I want and what you give
That’s what you call it academic PAPER!

ဆရာ

ငါ အေဖာ္မဲ့တဲ့ ညေတြ
ငါ့အတြက္ ကဗ်ာေတြ
ရြတ္ေပးတတ္တဲ့ ဆရာ။

ငါ ဆာေလာင္တဲ့ ညေတြ
ငါ့အတြက္ မုန္႔ထုပ္ကေလး
လာခ်ေပးတတ္တဲ့ ဆရာ။

ငါ့မ်က္ႏွာ ညုိးႏြမ္းတဲ့အခါ
ရယ္ဖို႔ ဟာသေတြ
ေျပာေပးတတ္တဲ့ ဆရာ။

ငါ့မ်က္ႏွာ ခက္ထန္တဲ့အခါ
အလိုက္တသိ
တိတ္ဆိတ္ေပးတတ္တဲ့ ဆရာ။

ငါ အနားသြားတဲ့အခါ
ပုလင္းကို အသာတြန္းဖယ္ ၀ွက္ရင္း
ဆရာ မေသာက္ေတာ့ဘူး လို႔
ေျပာတတ္တဲ့ဆရာ။

ပိုက္တစ္ေခ်ာင္း ႏွာေခါင္းမွာတပ္လုိ႔
အေနခက္လည္း
ငါ့အတြက္ မေမာတမ္း
ႏွလုံးသားအာဟာရ စာေပေတြ
ေျပာျပတဲ့ဆရာ။



ငါ့အတြက္ ငါ့ထက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေပးခဲ့တဲ့ဆရာ။
ငါ့အတြက္ ငါ့ထက္ ၀မ္းနည္းေပးခဲ့တဲ့ဆရာ။
ငါ့အတြက္ ငါ့ထက္ ဂုဏ္ယူေပးခဲ့တဲ့ဆရာ။

မိဘႏွင့္လည္း မျခားသူ။
မိတ္ေဆြေကာင္းလည္း ျဖစ္ခဲ့သူ။
ရဲေဘာ္ရဲဘက္။

သို႔တိုင္ေအာင္
မေက်နပ္ဘူးဆရာ။

ဘာေၾကာင့္မ်ား စိတ္ခ်လက္ခ်
စြန္႔ခြာသြားႏိုင္တာလဲ။

ဘာေၾကာင့္မ်ား ေနာက္တစ္ႀကိမ္
ေတြ႔ခြင့္ မေပးေတာ့တာလဲ။

ဘာေၾကာင့္မ်ား.........ဘာေၾကာင့္မ်ား။

April Medical check-up

ဧၿပီ ၁ ရက္ေန႔က ေက်ာင္းမွာ ေဆးစစ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီေန႔က ကိုယ္တို႔ဌာနရဲ႕ ဆရာကိုယ္တိုင္လိုက္ပါ ပို႔ေဆာင္ေပးမယ့္ ဟာနမိ (ခ်ယ္ရီပန္းၾကည့္ပြဲ) ရွိပါတယ္။ လိုက္မယ္လို႔လည္း ရည္ရြယ္ထားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ ညက ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲကို အာရုံတက္ခ်ိန္နီးပါးၾကည့္မိတဲ့ကိုယ္ မနက္က် တုပ္တုပ္မွ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ ဟာနမိ လိုက္ၾကည့္ေနၿပီ အထင္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက မနက္ ၉ နာရီေက်ာ္မွာ လွမ္းဖုန္းဆက္ေမးေတာ့မွ အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံနဲ႔ အိပ္ရာထဲမွာလို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ မ်က္လုံးကသာမပြင့္တာ က်ိဳတိုတခြင္ ခ်ယ္ရီပန္းသြားၾကည့္တဲ့ အဖြဲ႕ေတြေနာက္လုိက္ၾကတာ ေပါ့လို႔ ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။ သူကလည္း တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္လိုက္အုံး မယ္ဆိုၿပီး ဖုန္ခ်သြားတယ္။ မိုးကလည္း ရြာမယ့္လို႔ ေၾကညာထားေတာ့ နဲနဲအင္တင္တင္နဲ႔ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ သူမသြားျဖစ္ ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း ထပ္ဆက္လာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ဖုန္းခ်သြား တာနဲ႔ တုန္းကနဲ ျပန္အိပ္ ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ျပန္ႏိုးလာလို႔ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန႔လည္ တစ္ခ်က္တီးခါနီးပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ မျဖစ္ေသးဘူး။ ဟာနမိ မမွီေတာ့တဲ့အတူတူ အလုပ္ တစ္ခုခု ၿပီးေအာင္ ေက်ာင္းသြားၿပီး ေဆးစစ္အုံးမွ ဆိုၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေဆးက ၁နာရီကေန စစစ္ေပးမွာ ဆိုေတာ့ ထမင္း ေတာင္မစားအားပဲ တတ္သုတ္ရိုက္ စက္ဘီးနင္းလာခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းထဲ ၀င္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ようこそ (welcome) ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို စာလုံး တစ္လုံးစီ ေရးခ်ယ္ထားတဲ့ ခ်ယ္ရီေရာင္ သုံးထပ္သားျပားေတြကို မိန္းလမ္းမ တစ္ဖက္ တစ္ခ်က္က မီးတိုင္ေတြမွာ ခ်ိတ္ထားေတြ႔ရပါတယ္။ စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ရဲ႕ အစကို ေရာက္ ေတာ့မွာမို႔ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက ေက်ာင္းသားသစ္ေလးေတြကို ႀကိဳဆိုေနဟန္ရွိပါတယ္။

ဧၿပီ စာသင္ ႏွစ္ဟာ ဂ်ပန္ေက်ာင္းသားေလးေတြအတြက္ စာသင္ႏွစ္စပါ။ ကိုယ္တို႔လို ႏိုင္ငံျခား သား ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ့ စက္တင္ဘာလက စာသင္ႏွစ္စေပါ့။
ေက်ာင္းက ဧၿပီ ၇ ရက္ေန႔မွာ စဖြင့္မွာ ဆိုေပမယ့္ ေဆးစစ္ဖို႔ လာတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ၊ တျခားျပင္ဆင္စရာေတြအတြက္ လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပန္လည္ စည္ကား သက္၀င္ လို႔ေနပါတယ္။
စိတ္ထဲမွာလည္း ဘာရယ္မသိျမဴးလို႔ေနပါတယ္။ ခ်ယ္ရီေရာင္ ဆိုင္းဘုတ္ကေလးေတြကပဲ ကိုယ့္ကို ႀကိဳေနသလိုလို ဘာလိုလို။ စက္တင္ဘာလမွာ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့မယ့္ ကိုယ့္အတြက္ ဒီဧၿပီရဲ႕ေက်ာင္းရႈခင္းဟာ ဒုတိယနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေပါ့။
ေက်ာင္း၀င္းအလယ္က ခ်ယ္ရီပင္ႀကီးကလည္း အပြင့္ေတြ ေ၀ေ၀ဆာ ပြင့္လို႔။ ေဆးစစ္ဖို႔ တန္းစီရမယ့္ prism house ဘက္ကို ခ်ိဳးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ chest x-ray ရိုက္ေပးမဲ့ ကားႀကီးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ prism house က သီေရတာထဲ ၀င္လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား တစ္ရာေလာက္ကို ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။
အခန္း၀မွာ ေစာင့္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ကိုယ့္ကို ေရွ႕ဆုံးက ခုံမွာ ေနရာယူဖို႔ေျပာေတာ့ တယ္ဟုတ္ပါလား။ ႏိုင္ငံျခားသား ေက်ာင္းသားမို႔ ဦးစားေပးေလသလားလို႔ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေနာက္ကလူေတြကို တစ္သုတ္ၿပီး တစ္သုတ္ေခၚသြား ေတာ့မွ ေနာက္ကလူအုပ္ ကုန္မွ ေရွ႔ဆုံးတန္းက လူေတြကို ျပန္စမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ လိုက္ပါတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲ ေဆးမစစ္မီ ေမးခြန္းလႊာနဲ႔ ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ စာရြက္ကို ျဖည့္ေနလိုက္ပါေတာ့ တယ္။ အဂၤလိပ္လို ေရးေပးထားသမို႔ အလြယ္တကူပဲ ျဖည့္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ခြဲ ေက်ာင္း တက္ခဲ့တဲ့ကာလမွာ ေဆးစစ္ရတာ ဒါနဲ႔ပါဆို သုံးႀကိမ္ေျမာက္ေပါ့။ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္လို႔လည္း ထင္ပါတယ္။

ေမးခြန္းေတြကလည္း ဒီေမးခြန္းေတြပဲမို႔ ဒီအေျဖပဲ ထပ္ေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။ စာလုိက္ရတာ အခက္အခဲရွိသလား၊ ဘ၀မွာေရာ အခက္အခဲႀကဳံေနသလားလို႔ ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းကို အရင္ကလိုပဲ ဟင့္အင္းလို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈ ရွိသလားလို႔ ေမးေတာ့လည္း အရင္ကလိုပဲ နည္းနည္းေပါ့လို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အေအးေရာ အလြယ္တကူမိတတ္သလား ဆိုေတာ့လည္း အင္းေပါ့။ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ဘယ္လိုရွိတယ္ထင္လဲ ဆိုတဲ့အေမးကို က်ခ်င္ေနတာလို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္ ပ်က္သလား အေမးကို ဘယ္တုန္းကမွ မပ်က္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ none လို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အဲ တစ္ခုပါပဲ။ အရက္ေသစာ ေသာက္စားသလားလို႔ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းမွာေတာ့ အရင္က ႏုိး လို႔ ေျဖခဲ့ေပမယ့္ ငါးပါးသီလမွာ တစ္ပါးမက်ိဳးခ်င္တာနဲ႔ အခု တစ္ေခါက္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလပါ လို႔ ေျဖလိုက္ပါတယ္။
တစ္နာရီေလာက္ ေစာင့္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ေက်ာင္းသားကဒ္နဲ႔ တိုက္စစ္ အစစ္ေဆးခံၿပီး ေဆး၀န္ထမ္းေလး ကမ္းေပးလာတဲ့ ခြက္ကေလး ကိုင္ၿပီး သီေရတာ ထဲက ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၀န္ထမ္းေလး ညြန္တဲ့အတိုင္း ေရအိမ္ထဲ၀င္၊ ျပန္ထြက္လာ၊ ေနာက္ေတာ့ ခြက္ ကေလး ကို ေဆး၀န္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးႀကီးေရွ႕က စားပြဲေပၚခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူကလည္း စကၠဴ ျပားေလးတစ္ခုကို ခြက္ထဲႏွစ္ၿပီး ေဆးစစ္ေပးပါတယ္။ အဲသလို ေအာင္ျမင္စြာ ဆီးစစ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ အရပ္တို႔၊ ေသြးေပါင္ခ်ိန္တို႔ တိုုင္းတဲ့ အခန္းေတြဘက္လွည့္ခဲ့ပါတယ္။ သုံးဆယ္ကို ေတာ္ေတာ္စြန္းေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ ထြက္စရာ အရပ္လည္း မရွိေတာ့ပါဘူ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ေပါင္ခ်ိန္စက္နဲ႔ အရပ္တိုင္းတဲ့ ေပတံႀကီးေပၚတက္ရတာကိုပဲ ေပ်ာ္သလိုလို၊ အဲဒီေနာက္ တုိးေနတဲ့ အေလးခ်ိန္ ကို ၾကည့္ၿပီး ဒီေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့ေလ၊ ဒီရက္ပိုင္းေတြ ဘာစားစား စားေကာင္းတာကိုးလို႔ ေျဖသိမ့္လိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ မ်က္စိစစ္တဲ့ ေနရာကို သြားပါတယ္။ ကိုယ့္ကို ခိုင္းတာက တစ္ခု၊ ကိုယ္က ျပန္ေျဖတာ တျခားမို႔ မ်က္စိစစ္ေပးတဲ့ ေဆး၀န္ထမ္းအမ်ိဳးသမီးက ရုပ္ပုံကားခ်ပ္ေလးနဲ႔ ကိုယ့္ကို ရွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွပဲ သူဘာလုပ္ခိုင္းတယ္၊ ေမးေနတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားပါ တယ္။ သေဘာက မ်က္လုံးကို မွန္ဘီလူးနဲ႔ အပ္ခုိင္းၿပီး ေပၚလာတဲ့ စာလုံးဟာ ဘယ္ဘက္ လွည့္ေနသလဲဆိုတာမ်ိဳးေမးတာပါ။ ျမန္မာအကၡရာေတြ၊ ဂဏန္းေတြနဲ႔ တူတဲ့ ဂ၊ ပ၊ ၀၊ ၁ တို႔ကို ေမးေလသမို႔ ဂငယ္လို႔ ေျဖေတာ့မယ့္ ပါးစပ္ကို ဘရိတ္အုပ္ၿပီး လက္မကို ေအာက္ဆိုက္ျပလိုက္ပါတယ္။

မ်က္စိ စစ္တာ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆုံးသြားေလေတာ့ ဓါတ္ေရာင္ခ်ည္အရိုက္ခံဖို႔ ကားႀကီးဆီကို လွမ္းခဲ့ပါတယ္။ ခၽြတ္ရျပဳရလြယ္ကူတဲ့ အကၤ်ီ၀တ္လာဖို႔ ေက်ာင္းကႀကိဳတင္မွာ ထားသမို႔ ကိုယ္လည္း တီရွပ္ပဲ ၀တ္လာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ လူရွင္းသမို႔ တန္းေတာင္မစီလုိက္ရပါဘူး။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဆးစစ္ ျခင္းကိစၥအ၀၀ ၿပီးဆုံးသြားပါတယ္။ (sleepy now)

Medical check-up at school

Gaining weight
Poorer vision
Staunched growth
These are the results today

တိုးလာတဲ့ ေပါင္ခ်ိန္
မြဲလာတဲ့ မ်က္စိ
ထြက္မလာတဲ့အရပ္
ဒါေတြ ယေန႔ ထြက္လာတဲ့ အေျဖ။